De natuurwijnen van Elisabetta Foradori

Het fruit komt me al tegemoet als ik met de coravin een glas Teroldego inschenk. Terol-wie? Teroldego, een inheems druivenras uit het noorden van Italie – uit Trentino om precies te zijn, dat bijna was uitgestorven. Gelukkig stak Elisabetta Foradori daar een stokje voor.

“Lively, tooth-smacking varietal speciality of Trentino rescued by Elisabetta Foradori which responds well to careful vinification and oak ageing” – Jancis Robinson

Mooie life goal, het redden van een druivenras. Het wordt me snel duidelijk dat Elisabetta Foradori geen uitdaging uit de weg gaat. Sinds 2009 werkt ze biodynamisch en heeft ze ook de amphora weer onder het stof vandaan gehaald. En dat alles doet ze met succes.

Het verhaal van Foradori

Dat begon al op jonge leeftijd. Daar waar wij nog in de disco hangen en nadenken over onze life choices, nam Elizabetta Foradori op 20-jarige leeftijd het wijnhuis over van haar moeder (haar vader overleed toen ze 11 jaar was). In 1984 kwam haar eerste vintage op de markt. Prima wijn, maar ze was niet tevreden; te keurig en te commercieel. Het volgende jaar doet ze groot onderzoek naar teroldego-wijnstokken, waarvan ze uiteindelijk vijftien klonen registreert en herplant op haar grootste wijngaard. De kwaliteit gaat vooruit, maar er ontbrak nog steeds iets.

“The wines I produced back then lacked soul,” zegt ze zelf.

In 1999 stopt Foradori met het gebruik van chemicaliën en in 2002 besluit ze over te stappen op biodynamie. In 2009 ontvangt ze het Demeter-certificaat. Biodynamie gaat verder dan een beetje landbouw bedrijven. Het is een filosofie – een manier van leven. Het allerbelangrijkste: het zet het bodemleven op nummer één. Biodynamie laat de wijngaard de wijngaard en zorgt voor zo min mogelijk verstoring van het terroir. Het is daarom niet verwonderlijk dat aanhangers ervan beweren dat wijnen afkomstig van een biodynamische wijngaard écht een expressie van het druivenras en het terroir laten zien. Is toch prachtig?

“A whole variety had to be rebuilt, viticultural practices had to be brought back to quality levels, the soil had to be enriched with life, the plants brought to an equilibrium,” schrijft Foradori in een e-mail aan The New York Times.

Wat een held.

Tussen de bedrijven door lapt ze ook nog een wit druivenras op, de inheemse nosiola. Nooit van gehoord, onlangs geproefd én wauw! Foradori kwam er achter dat nosiola vroeger met schil en al werd vergist. De wijnen hadden toen karakter, een groot verschil met de lichte, neutrale wijnen die tegenwoordig van het druivenras geproduceerd worden.

“Wines vinified in amphorae give the purest expression of the grape and terroir.” – Elisabetta Foradori in Winemag.com

Goed verhaal, toch? Het ligt er ook aan hoe je het opschrijft, he. Ik bedoel, het is een goed verhaal, maar stel je jezelf even voor – 20 jaar en de verantwoordelijkheid voor een heel wijnhuis. Wil je dat überhaupt wel? Was er überhaupt een keuze? Waarschijnlijk niet. Gelukkig heeft ze haar eigen koers kunnen varen en haar eigen stempel op de wijnen gedrukt. Wijnen die wijnfans over de hele wereld kennen en bejubelen.

Who run the world.

Proefnotities

In 2018 kocht ik een aantal flessen van Foradori bij Smaragd Wijnen. Inmiddels heb ik ze allemaal geproefd. De proefnotities vind je hieronder.

Foradori Fuoripista Pinot Grigio 2015 (geproefd in augustus 2018)
Laat ik je in ieder geval dit zeggen: deze pinot grigio is duizend keer anders dan alle pinot grigios die ik ooit heb geproefd. En heb gezien, want deze pinot grigio heeft een oranje kleur. De druiven gaan met schil en al de amfora in, waar de vergisting plaatsvindt gevolgd door een rijping van 8 maanden. Dat zorgt voor lichte, plezierige tannine. Overduidelijk mandarijnen in de geur.

Slightly off-topic, maar ik moet terug denken aan de artisjokpuree die we voorgeschoteld kregen bij het 010/020 sommelier diner in Restaurant Heroine. Lijkt me een gouden combi.

Elisabetta Foradori Nosiola Anfora (geproefd in januari 2019)
Mag ik Jancis weer even quoten? Ja, dat mag: Nosiola is Trentino’s zippy indigenous speciality. Ook hier wordt de amfora ingezet. De wijn rijpt 8 maanden. In de geur sinaasappelschilletjes, beetje venkel en kamille. Lichte bitters door schilcontact.

Foradori Morei Teroldego 2013 (geproefd in mei 2019)
Wow, wat een intensiteit. Een geur van kakelverse bramen en donkere kersen komt me tegemoet. Ik heb het idee dat ik ook de bodem ruik: dat moet iets van steen zijn. Naast het fruit zit er een duidelijke mineraliteit in (ja, moeilijk woord, maar ik gebruik het toch).