Sussex vs. Champagne: Twee zijden van het Parijse Bekken.

Afgelopen donderdag stond de proeverij ‘Twee zijden van het Parijse Bekken’ op het programma. Parijs, twee zijden? Que? Het heeft met mousserende wijn te maken. Uit Engeland en uit Champagne. We hebben ze te danken aan het Parijse Bekken. Maar wat is het precies? Het blijkt een hot topic in de geologie met een wikipedia-pagina en alles.

Ik quote van wiki:

“Het Bekken van Parijs is een groot geologisch bekken dat bijna geheel Noord-Frankrijk beslaat. Het bekken is genoemd naar de stad Parijs, die geografisch gezien ongeveer midden in het bekken ligt. 

Vooral dit stuk maakt alles duidelijk:

“Het bekken is min of meer concentrisch van vorm. Het begon te vormen tijdens het opbreken van Pangea in het Trias, en werd opgevuld met Mesozoïsche en Tertiairesedimenten die boven op de Hercynische sokkel werden afgezet. Gedurende het Mesozoïcum vormde het bekken een epicontinentale zee. Van de rand naar het centrum toe dagzomen eerst Triassische, dan Jurassische, dan Krijtaire en ten slotte Tertiaire gesteenten. De jongste gesteenten zijn van Pliocene ouderdom.”

Gelukkig wordt de proeverij begeleid door Alexander Renner, enthousiast bubbelfan en wine consultant bij Karakter Wijnimport, die het in normale mensentaal uitlegt:

Heel lang geleden was het gebied dat we nu kennen als Noord-Frankrijk een zee. Het Bekken, een grote binnenzee, liep van het zuiden van Engeland tot aan de Vogezen, de bergketen van de Elzas.  Langzaamaan, zeg maar miljoenen jaren later, werd er land gevormd uit sedimentair gesteente. Het zorgde voor de beroemde kalk- en kleibodems van de Bourgogne – aangevuld met fossiele schelpen in Chablis en Sancerre. Op de randen van het Bekken liet de zee namelijk een dikke laag oesterschelpen achter. Dat mengsel van kalk, klei en schelpen noemen we ‘kimmeridge’ en draagt bij aan het succes van Chablis en Sancerre – maar vinden we ook terug in Engeland: het dorpje Kimmeridge is zelfs naar dit geologische hoogstandje vernoemd. Wie wist het?

Ook de krijtbodem waar Champagne zo hard op gaat, hebben we aan Het Bekken te danken. Deze loopt onder Het Kanaal door tot Zuid-Engeland. Kijk maar eens naar de kliffen van Dover: krijtwit! Prachtig, toch?

Geen wonder dus dat champagneboeren verder gaan kijken dan hun neus en stuk krijtgrond lang is. Er zijn al een paar Grandes Marques die de oversteek hebben gemaakt, zoals Pommery en Taittinger. Het merk wordt hiermee nóg belangrijker in Champagne. Knap staaltje marketing wederom. Pommery doet z’n best het merk Pommery te laden, maar Moet & Chandon spant de kroon. Check de hashtag #moetmoment maar eens.

Niet alleen het feit dat Engeland dezelfde krijtbodems heeft als Champagne draagt bij aan het succes, ook global warming doet een duit in het zakje. De gemiddelde jaartemperatuur van de Southdowns ligt op 9,8 graden. In Champagne is het 0,4 graden warmer. In het groeiseizoen is het verschil groter en dat verklaart de doorgaans hogere zuurgraad in Engelse wijnen. De vraag is natuurlijk hoe lang dat nog duurt…

Laten we eerst maar eens de proef op de som nemen. Wijnhandel Peeters organiseerde samen met Alexander Renner een bubbelproeverij: Ridgeview vs. Fleury.

Proefnotities: Ridgeview

Ridgeview is een van de bekendste wijnhuizen van Engeland. Het is opgericht in 1996 en te vinden in East Sussex. Lange tijd maakte Ridgeview alleen maar vintages. Simpelweg omdat de populariteit van de bubbels te groot was en ze geen voorraad reservewijnen konden aanleggen. Bovendien vond de bank zo’n voorraad reservewijn geen lucratief idee. Toch is het tij in 2014 gekeerd en maken ze sindsdien een non-vintage: Bloomsbury. Bloomsbury – vernoemd naar de gelijknamige wijk in London – bestaat uit 2012, 2013 en 2014.

Ridgeview Bloomsbury NV Brut
Mooie bubbel om mee te starten. De hoge zuren schudden je smaakpapillen wakker.

Ridgeview Cavendish 2014 Brut
Een vintage champagne en dat proef je. Meer toast, meer florale tonen en minder groene appel. De zuren komen je weer tegemoet in de afdronk.

Ridgeview Blanc de Blancs 2014
Citroentaart, lemon curd, citrus. De mousse is fijner (de bubbels zijn zachter) dan de eerste twee. Valt bij veel proevers in de smaak, maar ik ga voor de volgende.

Ridgeview Blanc de Noirs 2013
Ben ik dan toch meer een pinot noir fan? Misschien wel. Minder zuren, lijkt het – maar het komt waarschijnlijk omdat er meer gebeurt. Beetje toast, aardse tonen en rood fruit (en gebakken perziktaart).

Champagne is prijzig en dat komt ook tot uitdrukking in de kostprijs voor één kilo druiven. Dat is namelijk € 6,20 (bron). Voor cava, wat een veel groter gebied beslaat, ligt dat een stuk lager, namelijk op € 0,60. Waar liggen de prijzen in Engeland?

Proefnotities: Fleury

Het champagnehuis Fleury ligt in de Côte des Bar, een klein subgebied van de champagne dat zichzelf steeds meer op de kaart weet te zetten. Het ligt geografisch dichterbij Beaune (Bourgogne) dan Reims (Champagne) en dat is wellicht een verklaring voor het succes. De champagnehuizen hier bezitten veel eigen wijngaarden en maken champagnes waar het terroir een grote rol krijgt. Fleury doet dat als geen ander. Sinds 1989 werken ze al biodynamisch – nog ver vóór de hele hype begon.

Fleury Blanc de Noir NV Brut
Veel bloemiger dan de Engelse blanc de noir. De geuren van kersenflap (appelflap maar dan met kersen) geven me een nostalgisch gevoel.

Fleury Cépages Blancs 2009
Cepages blanc, dus niet alleen chardonnay? Klopt, er zit ook een beetje pinot blanc in! Dat mag gewoon, lees maar. Blijkt het toch te winnen (voor mij) van de Ridgeview: mooie aroma’s van brioche en perzik.

Fleury Bolero Blanc de Noir Extra Brut 2006
Bourgogne en champagne in één glas. Dit is een 100% pinot noir, waarbij 50% op hout heeft gerijpt. De wijn heeft zeven jaar op de lie gelegen afgesloten met een kurk (net als bij Bollinger). Dat zorgt voor micro-oxidatie en maakt de champagne ronder. Aroma’s van toast, gedroogde vijgen en hout. Heel mooi. Voor € 56,95 een top champagne.

Fleury 2005 Extra Brut
Vintage champagne van 100% chardonnay met 10 jaar rijping sur lie (ook met kurk afgesloten). Aroma’s van sinaasappelmarmelade, honing, bloemen en subtiele toast.

Conclusie

Voor deze proeverij wist ik niet dat Engeland zoveel gelijkenissen toonde met champagne – qua klimaat en bodem, en daarmee dus ook qua mousserende wijnen. Die grote binnenzee heeft voor dezelfde bodem gezorgd, maar champagne lag net iets zuidelijker en was natuurlijk omringd door wijnboeren, dus oké, zij winnen. Voorlopig dan…

Maar verlies Engeland niet uit het oog. Hier gaan we nog heel veel van horen. Misschien nu alvast inslaan voor over tien jaar?

De mousserende wijnen van Ridgeview en Fleurie zijn te koop bij Wijnhandel Peeters in Rotterdam.

Like what you read?

Volg me dan op Instagram of Facebook en blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen. Le Club des Vins stuurt elke maand een nieuwsbrief uit, genaamd wijnvertier in je inbox. Lid worden?