Binnenkijken bij Chateau Lafite Rothschild

Huppelend van geluk sta ik in de keuken op de dag m’n eerste werkveldbezoek van 2023. We gaan naar DE Lafite Rothschild. Wat een droom, poorten waarvan ik dacht dat ze altijd gesloten zouden blijven, maar dit was de dag. Ik poets m’n werkschoenen tot ze glimmen, trek m’n favoriete broek uit de kast en knoop m’n haar in een nette staart. Ik wil natuurlijk wel goed voor de dag komen bij zo’n château.

Waarom nou zo’n heisa voor een zoveelste wijnbezoek? Château Lafite Rothschild is één van de grote vijf aan de linkeroever van Bordeaux. In 1855 werd er een lijstje gemaakt met de top chateaus in de Médoc. We kunnen onze vriend Napoleon daarvoor bedanken, je weet wel die man uit de geschiedenisboeken. Of eigenlijk moeten de chateau-eigenaren hem bedanken. Sindsdien genieten de grote vijf van ongekende faam en verkopen ze hun flessen voor minimaal 500 euro per fles. Dat maakt dat wij arme consumenten hoogstwaarschijnlijk deze wijnen nooit zullen drinken. Tenzij je in een wijn-restaurant werkt of zelf diep in de buidel tast natuurlijk.

Sommeliersdroom

De sommeliersdroom is dan ook om de grote vijf een keer te kunnen spotten en het liefst ook te bezoeken en drinken. Het is woensdag 11 januari 2023, 09.00u in de ochtend, als ik de drempel van Lafite overstap. We worden ontvangen door de wijngaardmanager, Louis Caillard, de zoon van onze docent. Zou er nog een plekje aan de familietafel zijn voor kerst, denk je? Louis vertelt ons over de 122 hectare die ze verbouwen. Aan druiven dus geen gebrek. Lafite-Rothschild zit midden in het drie-jarige proces om een biologisch certificaat te halen en daarnaast doen ze wat experimenten met biodynamie.

We kletsen een ochtend lang over hoe ze de rijbreedte langzaamaan aan het vergroten van 1 meter naar 1,2 meter. Over mechanisering uit angst voor personeelstekort. Over wat het inhoudt om de wijnstokken naar een hoogte van 80 cm te snoeien en groeien in plaats van de standaard 40 cm. En over wat klimaatverandering betekent voor een bedrijf als Lafite. Kunnen we over tien jaar ook touriga nacional verwachten in deze iconische blend? Louis zegt stellig van niet. Bordeaux blijft Bordeaux met voor hen cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc en een peu petit verdot. Hij is ervan overtuigd dat met andere keuzes in de wijngaard en technische ontwikkelingen in de toekomst ze deze druivenrassen kunnen veiligstellen. Ondertussen lopen we door enorme hallen vol met landbouwmateriaal. Al discussiërend lopen we de schuur door met alle machines voor wijngaard. We passeren kleur gecodeerde materiaal lockers van alle 8 (!) teams en rij-en vol met tractors. Daar waar een ‘normaal’ wijnbedrijf 1 tractor per 15 hectare heeft, hebben zij er twee. Dat wil zeggen in totaal zo’n 24 ‘over-the-row’ tractors, 18 sprayers en ga zo maar door. Aan materiaal zal het dus niet liggen, heerlijk als geld geen rol speelt.

In de kelder

Bij de wijnkelder treffen we Olivier Bonneau, de recent aangestelde wijnmaker. Hij doet me een beetje denken aan het kleine irritante jochie achterin de klas vroeger. Hij heeft van die glimmende pretoogjes en een ondeugende blik op z’n gezicht waarvan je je continue afvraagt wat hij heeft uitgespookt.

Wijnmaken, dat heeft hij voornamelijk uitgespookt, in alle uithoeken van de wereld. Wat me verraste was dat hij voorheen hoofdwijnmaker was van een enorme coöperatie. Niet dat Lafite met 122 ha zo klein is, maar van massaproductie naar de top van de meest prestigieuze wijnregio ter wereld. Lang niet slecht, klein applausje voor Olivier! Hij vertelt me dat juist de ervaring bij de coöperatie bij heeft gedragen tot zijn aanstelling bij Lafite. Hij werd benaderd en tja, als Lafite komt aankloppen dan zeg je geen nee. Met zijn jarenlange ervaring is hij van plan het niveau van Lafite naar een hoger en meer constant niveau te tillen.

Er gaat een nieuwe wijnmakerij komen en de hele infrastructuur door het bedrijf moet stukken efficiënter worden. Binnen het wijnmaken gaan ze meer biodynamisch gaan werken, meer milieuvriendelijker en gaan ze de strijd aangaan met het eeuwige brett-probleem (meer weten over brettanomyses? Luister de podcast ‘flawless’). De directie geeft Olivier hier ruim tijd voor aangezien hij een contract voor 15 jaar heeft getekend.

Geproefd: Lafite Rothschild 2002

En dan is het moment daar. Genereus als ze zijn staan er twee flessen Lafite 2002 voor ons klaar. We proeven in de rijpingskelder die er meer uitziet als een heilige ronde tombe. Waanzinnig voor de beleving, voor het analytisch proeven iets minder. Toch is dit wat ik opschreef: WAUW WAUW WAUW. Diepgang, soepel, groots maar klein. Wat een leeeeeeeeeengteee. Aards maar met verleidelijk rijp fruit. Gelaagd. Mysterieus. Levendig. Energieke zuren. Fluweelzachte tannine. MEGA! Ik ben ervan overtuigd dat deze wijn gebaat was met een karaf en een half glas midden in een bedompte kelder is vast niet de plek om die wijn volledig tot zijn recht te laten komen. Maar toch, wat een ervaring!

Even bijkomen

Ik moet even bijkomen van al deze indrukken. We zitten terug in de bus en ik bedenk me hoe normaal deze mensen eigenlijk zijn gebleven. Wat fijn om te zien dat zelfs als je tot de top behoort je de tijd neemt om een groep studenten ‘op te voeden’. En het besef dat het weer niet te beïnvloeden is, ook al zwem je in het geld. Dus moeder natuur bepaalt uiteindelijk alles.

Meer binnenkijken in Bordeaux?

• Binnenkijken bij Le Pin
• Binnenkijken bij Chateau Mouton Rothschild