Bordeaux om van te houden

“Bordeaux is so familiar to so many of us that we almost stop seeing it”. Aldus Jane Anson in Inside Bordeaux – het grote boek over Bordeaux dat medio 2020 werd gepubliceerd.

Dat snap ik wel. Bordeaux was een tijdje hip om te haten. Het was er gewoon. Moeilijk om te doorgronden en misschien nog moeilijker om een toegankelijke wijn te vinden. Tegelijkertijd kwamen er spannende verhalen uit andere streken als Beaujolais en de Loire. Toch verdween Bordeaux nooit echt van het toneel. Wat wil je, de streek heeft meer wijngaarden dan heel Duitsland bij elkaar. Dat is wellicht ook een van de redenen dat het vinden van een goede fles even wat onderzoek vergt.

Een paar weken geleden deed ik mee met een proeverij over Bordeaux georganiseerd door restaurant Zoldering met de naam ‘Bordeaux Herontdekt’. Dat inspireerde me om verder te gaan met dit artikel wat ik ergens na mijn bezoek aan de streek (2019) begonnen was. Mocht je daarover meer willen weten, luister dan naar de podcast over Bordeaux.

De allermooiste Bordeaux die ik ooit heb geproefd was Chateau Haut-Brion 1999 in januari 2020. Het was bizar hoe levendig deze wijn nog was na 21 jaar op de fles. Als ik dit blind had geproefd, had ik ‘m nooit twintig jaar gegeven. Alles was perfect in harmonie en omlijst door zijdezachte tannines. Geweldig, maar knetterduur.

Hieronder vind je een aantal tips. Het zijn chateaux die ik eerder heb geproefd of die juist op mijn lijstje staan om een keer te proeven. Naast eigen ervaringen heb ik het boek Inside Bordeaux er nog eens op nageslagen. Must-have voor iedere Bordeaux-fan.

Chateau Gloria (Saint-Julien)

De eigenaar van Chateau Gloria, Henri Martin, heeft maar één doel voor ogen en dat is bij de beste huizen van de streek horen. Sterker nog, hij wil opgenomen worden in de Médoc Classificatie van 1855 – je weet wel, dat klassement waarin amper wat gewijzigd is. Good luck.

Toch heeft hij wel een punt. Chateau Gloria heeft namelijk enkel wijngaarden die ooit bij één van de Grands Crus Classés hoorden. Henri Martin heeft die in de loop der jaren opgekocht en uitgebreid tot een oppervlakte van zo’n 50 hectare. Helaas voor Martin geldt de classificatie van Médoc voor wijnhuizen en niet voor wijngaarden. Saillant detail: in 1966 werd het château benoemd tot Cru Bourgeois Supérieur, maar Martin bedankte voor de eer en maakte duidelijk dat de 1855 Classificatie zijn enige doel was.

Er is nog wel een lichtpuntje voor de beste man. In Inside Bordeaux heeft Jane Anson de grote chateaux van Bordeaux opnieuw gerankt. In haar classification is Chateau Gloria een cinquième cru. Niet gek.

Chateau Gloria 2017 prijkt in mijn klimaatkast. Nog eventjes geduld!
Te koop bij Gall & Gall.

Domaine Uchida (Haut-Médoc)

Gemaakt door een Japanner die in het klassieke Pauillac een vin nature cabernet sauvignon maakt. Het moet niet gekker worden. Iedereen verklaarde hem voor gek, maar Osamu Uchida zette door. Hij maakt z’n wijn in een garage in Pauillac op een steenworpafstand van de wijngaarden van Mouton Rothschild. Hun aanpak kan niet meer van elkaar verschillen.

Uchida werkt biodynamisch en doet alles zelf (oogsten, ontstelen, kneuzen met de voet). De alcoholische vergisting vindt spontaan plaats en de wijn rijpt vervolgens één jaar op hout voordat ‘ ie – ongeklaard en ongefilterd – wordt gebotteld. Het resultaat? Een super toegankelijke, sappige cabernet sauvignon. De wijnstokken van Domaine Uchida liggen echter niet in Pauillac maar in Cissac, een paar minuten verderop. Vandaar AOC Haut-Médoc op het etiket.

Te koop bij Bolomey.

Domaine du Jaugaret (Saint-Julien)

Een paar keer per jaar komt deze wijn weer voorbij in mijn hoofd. Nog nooit geproefd, maar o zo benieuwd. Jean Francois Fillastre – eigenaar, wijnboer en wijnmaker – heeft een grote fanbase. Moi incluis.

Domaine du Jaugaret is gevestigd in Saint-Julien, maar de AOC prijkt zelden op het etiket. Fillastre volgt niet altijd alle regeltjes, hij trekt zijn eigen plan. Hij gebruikt geen chemicaliën en werkt biologisch, maar of dat helemaal uit ideologie komt… In Inside Bordeaux staat dat hij geen zin heeft in de trainingen die je tegenwoordig moet volgen bij het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen. Ook in de kelder gaat het niet à la Bordelaise. De wijnen rijpen tenminste twee jaar lang in vaten van 5 tot 10 jaar oud. De wijnen worden geklaard met eiwitten van eigen kippen.

Volgens Inside Bordeaux zijn – hoe jammer ook – de gloriedagen van Domaine du Jaugaret voorbij. Teveel flesvariatie. Nu maar op zoek naar een oudere jaargang (1980 t/m 2010 was beter).

Te koop bij Terrovin.be

Château Sociando Mallet (Saint-Seurin-de-Cadourne)

Toen ik aan het researchen was voor een externe opdracht over Bordeaux-wijnen, kwam ik bij dit chateau terecht. Château Sociando Mallet. Nog nooit van gehoord, maar wel een naam om te onthouden. Gevestigd in een dorpje waarvan je de naam geheid gaat vergeten: Saint-Seurin-de-Cadourne. Het is nog geen speldenkop groot en ligt in het noorden van de Haut-Médoc vlakbij Saint-Estèphe.

De wijngaarden van Château Sociando Mallet liggen dichtbij de Gironde en laat dat nou net een dikke USP zijn. Naar verluidt worden de beste wijnen van de Médoc namelijk geproduceerd door wijnstokken met uitzicht over de Gironde. “Château Sociando-Mallet has the best view of the Gironde of any Médoc château I have visited”, aldus Jancis Robinson. De wijngaard heeft ook nog eens een kiezelbodem, de favo van Médoc. Tel uit je winst.

Dit wil je toch proberen? Het liefst een oude jaargang, laten we zeggen, 2000.

Geïmporteerd door Poot Agenturen
O.a. te koop bij Okhuyzen.

Clos du Jaugueyron (Margaux)

Michel Theron komt oorspronkelijk uit Minervois (Languedoc-Roussillon) en vertrok naar Bordeaux om het vak te leren. Kennis die hij later weer kunnen toepassen in het familiebedrijf, maar dat gebeurde niet. Hij werd verliefd op Bordeaux en bleef plakken. Gelukkig voor ons, kan ik wel zeggen. Clos du Jaugueyron bezit nu zeven hectare in Arsac, Cantenac en Margaux. Hij maakt vier verschillende wijnen, waarvan drie onder AOC Margaux en één onder AOC Haut-Médoc. Die laatste heb ik gedronken bij restaurant Terroir in Utrecht en ik was meteen verkocht. Super sappige Bordeaux, niet te zwaar, cassis en bramen, subtiel hout.

Te koop bij Bolomey (en in Antwerpen bij wijnbar en -winkel Titulus).

Château Gombaude-Guillot (Pomerol)

You had me at Pom ‘n Roll. Natuurlijk. Wie hier een (goede) woordgrap durft te maken, staat sowieso met 5-0 voor.

Al sinds 1960 is de familie Techer-Laval actief in Pomerol, maar had ik er tot een paar jaar geleden nog nooit van gehoord. Na een lunch bij Chez René in Libourne (aanrader) dwaalden we nog even door de stad en kwamen een leuk wijnwinkeltje tegen. De eigenaar was net begonnen en focuste zich voornamelijk op minder bekende en alternatieve wijnen, waaronder dus Pom ‘n Roll van Château Gombaude-Guillot. Ze werken bijna dertig jaar biologisch en zijn sinds 2000 gecertificeerd.

In een regio waar commercie zegeviert, is het mooi dat er ook nog wijnmakers zijn die ‘op gevoel’ werken. Hun hart volgen. Dat betekent niet een technisch recept volgen om tot de perfecte wijn te komen of koste wat het kost sulfiet vermijden, nee het betekent: je boerenverstand gebruiken en de natuur volgen. Dat doen ze hier. Zo werd er in 2013 geen wijn geproduceerd, omdat het weer te slecht was. Een ander grappig detail is dat de Pom ‘n Roll blend bestaat uit 50% merlot en 50% – wait for it – malbec. De malbec komt van 80 jaar oude stokken.

Te koop in Libourne, maar ook bij Wijnhoeve Heeze en Sundara.

Meer weten over Bordeaux?

⁠Het makkelijkste bewijs dat Bordeaux geweldig is? Koop iets ouds van een vooraanstaand chateau. The proof is in the pudding. Meer Bordeaux vind je hier.